Apocalypse

KR 6.12 – 6.21 Gdy Bóg widział, iż ziemia jest skażona, że wszyscy ludzie postępują na ziemi niegodziwie, rzekł do Noego „Postanowiłem położyć kres istnieniu wszystkich ludzi, bo ziemia przez nich jest pełna gwałtu: zatem zniszczę ich wraz z ziemią . Ty zaś zbuduj sobie Arkę z drzewa żywicznego, uczyń w Arce przegrody i powlecz ją smołą wewnątrz i zewnątrz. A oto, jak masz ją wykonać: długość Arki – trzysta łokci, pięćdziesiąt łokci jej szerokość i wysokość jej – trzydzieści łokci. Nakrycie Arki przepuszczające światło, sporządzisz na łokieć wysokie i zrobisz przegrody: dolną, drugą i trzecią. Ja zaś sprowadzę na ziemie potop, aby zniszczyć wszelką istotę pod niebem, w której jest tchnienie życia: wszystko, co istnieje na ziemi, wignie, ale z tobą zawre przymierze. Wejdź przeto do Arki z synami twymi, z żoną i żonami twych synów. Spośród wszystkich istot żyjących wprowadź do Arki po parze, samca i samice, aby ocalały wraz z tobą od zagłady. Z każdego gatunku ptactwa, bydła i zwierząt pełzających po ziemi – po parze; niechaj przejdą do ciebie, aby ocaliły. A ty nabierzesz sobie wszelkiej żywności – wszelkiego, co nadaje się do jedzenia – i zgromadź u siebie, aby była na pokarm dla ciebie i na paszę dla zwierząt.”

Potop

5 mln lat temu, nastała katastroficzna powódź, powodem jej jest powstanie Morza Śródziemnego, do tego doszli hiszpańscy naukowcy, według ich badań Cieśnina Gibraltarska została dosłownie wycięta w skałach przez gwałtowny strumień wody. Conseo superior de investigaciones cientificas wraz z Danielem Garcia-Castellanos oparła teorię powstania Morza Śródziemnego na wynikach badań przeprowadzonych na bazie tektonicznego położenia i zaniknięcia zbiorników wodnych, w wyniku erozji, poprzez co doszło do rozlewu rzeki, która pochłoneła jezioro. Zasada ta może być wyjaśnieniem prehistorycznego potopu, który połączł Morze Śródziemne z pozostałą częścią Wszechoceanu.

Naukowcy z Hiszpanii przeanalizowali dane sejsmiczne i dane pochodzące z odwiertów w okolic Cieśniny Giblartarskiej, oszacowali wymiary i powierzchnie kanału wyciętego poprzez potop. Próbując ustali rozwój wydarzeń, badacze rekonstruowali skały, co dało wnioski iż moment krytyczny naparcia wody poprzez siłę i prędkość, kiedy wyciosało szczelinę. Według obliczeń naukowców zjawisko to trwało od kilku miesięcy do dwóch lat. Strumień wody torując to miejsce strumieniem, stopniowo zwiększył swe rozmiary, prowadząc do potopu, spowodowało to 1000 razy obfitszy zalew, niż w Amazonce, tempo podwyższania się wody do nawet 10 metrów na dobę. Nie była to jedna powódź tamtych czasów, możliwe że to właśnie takie potopy bł przyczną poszukiwania przez hominidów innych dróg do Europy Zachodniej, w ich skutek migracje został zahamowane na kilka milionów lat i przechodził przez Azję.

KR 7.10 – 7.16 A gdy upłynęło siedem dni, wod potopu spadły na ziemię. W roku sześćsetnym życia Noego, w drugim miesiącu roku, siedemnastego dnia miesiąca, w tym właśnie dniu trysneły z hukiem wszystkie źródła Wielkiej Otchłani i otworzyły się upusty nieba, przez czterdzieści dni i przez czterdzieści nocy padał deszcz na ziemię. I właśnie owego dnia Noe oraz jego synowie Sem, Cham i Jafet, żona Noego i trzy żony jego synów weszli do Arki, a wraz z nimi wszelkie gatunki zwierząt, bydła, zwierząt pełzających po ziemi, wszelkiego ptactwa i istot skrzydlatych. Wszelkie istoty, w których. było tchnienie życia, przyszły po parze do Noego, do Arki. Gdy już weszły do Arki samiec i samica każdej istoty żywej, jak Bóg rozkazał Noemu, Pan zamknął za nim [drzwi]."

Znalezisko

Chińscy i tureccy archeologowie odnaleźli na zboczach góry Ararat na granicy turecko – armeńskiej biblijną Arke Noego, która odbił się na podłożu skalnym. Miejsce określone jest jako 30 km od samego szczytu. Odkryto na jej bazie drewniane belki z drewna cyprysowego i fragmenty lin. Statek podzielony był od wewnątrz na mniejsze przedziały, które powstał jak przegrody dla zwierząt, które miały przetrwać potop. Odkrycie nastąpiło w momęcie trzęsienia ziemi 15 maja 1948 roku, na szczęście nikt w tym czasie nie zginął, co dość ciekawe nastąpiło to po 14 maja 1948 roku, kiedy to odbyły się narodziny Izraela. Łódź pokryta była z biegiem czasu błotem i lawą ukrywają w ten sposób jej położenie. Kształt Arki został zdeformowany w wyniku trzęsienia ziemi, mimo to kształt jest dość wyraźny. Pierwsze zdjęcie z perspektywy lotniczej zostało wykonane w 1959 roku w ramach inspekcji geodezyjnej NATO, przed kolejnym trzęsieniem, które rozerwało łódź. Drugą fotografię zabytku ukazano w magazynie „Live” 5 września 1960 roku (str 112)

Według Tory, a mianowicie Księgi Rodzaju 8:4, to właśnie tam określono położenie łodzi po opadnięciu nagromadzonej wody. „Miesiąca siódmym, siedemnastego dnia tego miesiąca arka osiadła w górach Ararat.”. Jest to dokładne określenie krainy geograficznej jaki obrany został na cel podróży, co do nazwy, zapisana została poprzez spółgłoski „RRT”, co można odnieś do wcześniejszej nazwy historycznej Urartu, będącym rejonem starożytnego państwa.

Opis potopu zawarty jest również w literaturze Mezopotamii („Epos o Galgameszu” z XIII p.n.e.), mówi że łódź Utnapisztim czyli Noego osiada na górze „Nisir” („NSR”), które może brzmieć również „Nasar” lub „Naser”, odpowiadające starym mapą i miejscu spoczynku Arki, nazwę tego miejsca zmieniono dopiero po odkryciu jej, na „Uzengili”. Sama lokalizacja Arki znana była ludności starożytnej z tego obszaru, wspominał o niej żydowski historyk Józef Flawiusz „Jej pozostałości są tam pokazywane przez mieszkańców aż do dziś”. Berosza Chaldejczyk, który w 290 roku p.n.e., pisze że Arka Noego przyciąga turystów którzy zabierają ze sobą jej fragmenty do domu, aby tworzyć z nich amulety na szczęście. „Mówi się, że część tego statku nadal znajduje się w Armenii, w górach Cordyaejczyków, a niektórzy ludzie zbierają stamtąd kawałki bituiczne, i używają ich przede wszystkim jako amuletów przeciwko lichu”.

W 1977 roku Ronald Wyatt rozpoczoł badanie archeologiczne trwające 15 lat, które zostały oficjalnie uznane przez władze Turcji. Autentyczności znaleziska razem z otworzeniem parku narodowego na tym terenie nastąpiło 21 Czerwca 1987 roku. Faktyczne dane badawcze potwierdzają wymiar Arki Noego, które pokrywają się w wartościami podawanymi w Księdze Rodzaju 6:15 „A zrobisz ją tak: Długość arki niech wynosi trzysta łokci, szerokość jej pięćdziesiąt łokci, a wysokość jej trzydzieści łokci”. Wartość łokcia egipskiego to 523 mm (ok 156m x 26m), Księga Rodzaju została napisana przez Mojrzesza po wyjściu z niewoli ludu Izraela. Badania laboratoryjne wykonane zostały w Galbraith Labs w Knoxville w stanie Tennessee wskazały one obecność 0,7019% organicznego węgla, co potwierdza iż jest ono skamieniałym drewnem, deska pokładowa ma 46 cm i jest trzywarstwowa, ma widoczne gwoździe, drewno to nie posiada słojów, co jest wskazaniem prawdopodobnie wynikiem odmiennych warunków klimatycznych panujących przed owym potopem. Powodem tego było prawdopodobnie brak opadów i płaszcza wodnego w tej atmosferze co wspomniane jest w Biblii. Odkryto w obszarach Arki dużo różnych elementów metalowych z nitu, stopów metali szlachetnych nitu, tytanu, magnezu i aluminium wykonanych w rzemiośle przez człowieka. Odczyt wykrywaczy metalu ukazał reguralny wzór w formacji terenu. Następnie wykonano badanie generatorem częstotliwości molekularnych i odkryto regularną strukturę, które wskazały, że łódź przypomina te, które używano na terenie Morza Śródziemnego. W starożytności na tyłach łodzi mocowano duże głazy jako balast, który był w celu poprawy balastu w razie większych fal, i podczas wiatru ustawiał w ich kierunku, co powodowało że nie przewracało jej na bok Charakteryzuje ją otwór w górnej części aby można przymocować było liny. Tego tyłu kamienie odnalezione były w Nilu oraz w innych terenach basenu Morza Śródziemnego, jakieś 18 km od Arki odnaleziono dwanaście podobnych kamieni.

Arka Noego jest jednym z przykładów, które potwierdzają treść Biblijną łącznie z tym iż wiedza o niej została przekazana przez Boga, Mojżeszowi, który dopiero za czasów Ramzesa II w XIII wieku p.n.e., ze swym ludem przyszłego Izraela powrócił na Ziemie Obiecaną.

KR 8.3 - 8.12 "Wody ustępowały z ziemi powoli, lecz nieustannie, i obniżyły się po upływie stu piędziesięciu dni. Miesiąca siódmego, siedemnastego dnia miesiąca arka osiadła na górach Ararat. Woda wiąż opadała aż do miesiąca dziesiątego. W pierwszym dniu miesiąca dziesiątego ukazały się szczyty gór. A po czterdziestu dniach Noe, otworzył okno Arki, które przedtem uczynił, wypuścił kruka; ale ten wylatywał i zaraz wracał, dopóki nie wyschła woda na ziemi. Potem wypuścił z arki gołębię, aby się przekonać, czy ustąpiły wody z powierzchni ziemi. Gołębica, nie znalawszy miejsca, gdzie by mogła usiąść, wróciła do arki, bo jeszcze była woda na całej powierzchni ziemi. Noe, wyciągnąwszy rękę, schwytał ją i zabrał do arki. Poczekawszy zaś jeszcze siedem dni , znów wypuścił z Arki gołębice i ta wróciła do niego pod wieczór, niosąc w dziobie świeży listek z drzewa oliwnego. Poznał więc Noe, że woda na ziemi opadła. I czekał jeszcze siedem dni, po czym wypuścił znów gołębie, ale ona nie powróciła do niego."

Przymierze z Bogiem

KR 9.9 - 9.17 "Oto Ja zawieram przymierze z wami i z waszym potomstwem, które po was będzie; z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z wszelką istotą żywą, która jest z wami: z ptactwem, ze zwierzętami domowymi i polnymi, jakie są przy was, ze wszystkimi, które wyszły z arki, z wszelkim zwierzęciem na ziemi.

Zawieram z wami przymierze, tak iż nigdy już nie zostanie zgładzona wodami żadna istota żywa i już nigdy nie będzie potopu niszczącego ziemię. Po czym Bóg dodał : << A to jest znak przymierza, które ja zawieram z wami i każdą istotą żywą, jaka jest z wami, na wieczne czasy: Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią.

A gdy rozciągnę obłoki nad ziemią i gdy ukaże się ten łuk na obłokach, wtedy wspomnę na moje przymierze wieczne między Mną a wszelkim ciałem, które jest na ziemi>>

Rzekł Bóg do Noego: << To jest znak przymierza, które zawarłem między Mną a wszystkimi istotami, jakie są na ziemi>>."

12 Grudnia - 1 Stycznia - przypada Święto Przymierza z Bogiem Jahwe, powinno być obchodzone od momentu, w którym Bóg zawarł przymierze z ludzkośią Ziemi.